Polski system emerytalny składa się z trzech filarów. Należą do nich dwa obligatoryjne i jeden fakultatywny. Jeszcze nie tak dawno, bo w tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym ósmym roku system świadczeń emerytalnych był w Polsce o wiele prostszy. Osoby pracujące opłacały składki z których utrzymywane były osoby bezrobotne. Wraz jednak z czasem system ten stał się już niepraktyczny. Wraz z wzrostem emerytów w stosunku do pracujących trzeba było zmienić dotychczasowy niezawodny jak dotąd program. O trzech filarach emerytalnych można mówić od dwu tysięcznego dziewiątego roku. Przyniósł on wiele zmian lecz jak widać to obecnie, nadal posiada swoje wady i jest prawdopodobne, że zostanie wkrótce zmodyfikowany by sprostać obecnym realiom. Pierwszy filar polskiego systemu emerytalnego opiera się na Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Jest on obowiązkowy, dlatego też każdy pracownik musi odprowadzać do niego składki. Dotyczy to legalnie zatrudnionych, więc osoby pracujące w tzw. szarej strefie z oczywistych względów nie wnoszą opłat. Pieniądze na emerytury z tego filaru pochodzą ze składek osób obecnie aktywnych zawodowo. System ten będzie działał bez zarzutu tak długo, jak składki przychodzące będą odpowiednio wysokie by pokryć emerytury. Wysokość świadczenia z ZUS-u zależy tylko i wyłącznie od sumy odprowadzanych składek i wieku w jakim dana osoba przeszła na emeryturę.
Filary polskiego systemu emerytalnego
