Po 1999 roku jak uchwalono nową reformę emerytalną i wprowadzono podział na III filary każdy z nich miał być dodatkowym źródłem na gromadzenie większej ilości pieniędzy na naszą późniejszą emeryturę. Pierwszy filar polegała na wpłacaniu przez nas samych lub przez naszych pracodawców składek z naszych wypłat, które w późniejszych latach miały być jakby formą zabezpieczenia co do naszej wypłaty. II filar wprowadzony podczas uchwalania nowej reformy emerytalnej był największą wówczas nowością, która budziła wiele kontrowersji. Drugi filar to Otwarte Fundusze Emerytalne . Po roku 1999 został wprowadzony nakaz iż każda osoba podejmująca swą pierwszą pracę i urodzona po 1969 roku musiała wybrać jakiś fundusz emerytalny. Po podpisaniu umowy z pracodawca osoba ta miała miesiąc by zdecydować się na jakiś fundusz i do niego się zapisać. W momencie gdy decyzja ta nie została przez nas samodzielnie podjęta wówczas instytucja taka jak ZUS sama losowo przydzielała nas do jednego z takich funduszy. Jednak jak wiadomo losowanie te odbywało się nie poprzez dobre fundusze ale te, które nie miały zbyt dużo osób zapisanych. Wówczas mogliśmy trafić do funduszu, który nie dawał dużej gwarancji naszego zysku. Wówczas na rynku pojawiło się wiele Otwartych Funduszu Emerytalnych i decyzją, który wybrać nie należała do łatwych. Jednak zawsze można przepisać się do innego lepszego funduszu co jednak wiązało się i nadal wiąże z poniesieniem kosztów materialnych. Ważną informacją dotyczącą tego filaru była taka iż wszelkie gromadzone na niej zyski były dziedziczone dla osób bliskich.
Na czym polega II filar w emeryturze
